Zespół Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie

Pomysł na utworzenie biograficznego Muzeum dwukrotnej Noblistki, polskiej i francuskiej uczonej, Marii Sklodowskiej-Curie powstała jeszcze przed drugą wojna światową. W latach trzydziestych siostry Marii, Helena Szalay i Bronisława Dluska gromadziły pamiątki rodzinne dotyczące zarówno Marii, jak i całej rodziny. Były to m.in. korespondencja, dokumenty, rzeczy osobiste, meble, zdjęcia. Zamierzano utworzyć Muzeum uczonej w Instytucie Radowym przy ul. Wawelskiej 15 w Warszawie. Miejsce to najbardziej się do tego nadawało biorąc pod uwagę jak bardzo leżało Marii na sercu wybudowanie w jej rodzinnym mieście placówki bliźniaczej do tej, w której sama pracowała. Jej słowa…Moim najgorętszym życzeniem jest powstanie Instytutu Radowego w Warszawie… są tego wyraźnym dowodem. Zamysł gromadzenia i opracowywania pamiątek po Marii Skłodowskiej-Curie bardzo gorąco popierał ówczesny dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Stanisław Lorentz. Niestety, jak się niedługo okazało wszystkie te cenne eksponaty miały ulec zniszczeniu po wybuchu Powstania Warszawskiego.
W 1938 roku ukazało się pierwsze polskie wydanie książki Ewy Curie pt.” Maria Curie”, biografia, czy raczej hagiografia matki. Stanowi ona dziś nieoceniony zbiór listów, wierszy, informacji. Nieoceniony gdyż większość z zamieszczonych przez autorkę listów spłonęła. Związki ul. Freta 16 z rodziną Skłodowskich rozpoczynają się w roku 1860, kiedy to żona Władysława Skłodowskiego, Bronisława z Boguskich Skłodowska została przełożoną pensji dla dziewcząt mieszczącej się w tym budynku. Wcześniej sama była uczennicą owej pensji, kiedy jej dyrektorką i właścicielką była Eleonora Kurhanowicz.