Złota Świątynia

     W północno-wschodnich Indiach, w stanie Pendżab, tuż przy granicy z Pakistanem, znajduje się miasto Amritsar. W miejscowym języku można je nazwać: Sadzawka Nektaru Nieśmiertelności. Znajduje się tam najświętsza świątynia sikhów, która jest tak jak Watykan dla katolików, lub Mekka dla muzułmanów. Nazywa się w języku pendżabskim ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ, czyli Harimandir Sahib, czyli Złota Świątynia. Przechowywany w niej jest oryginał świętej księgi sikhów zwanej Sri Guru Granth Sahib. Księga ta jest odczytywana bez przerwy, 24 godziny na dobę przez zmieniających się co 2 godziny kapłanów.

     Świątynia została wybudowana w latach 1589 - 1601 przez Guru Arjuna na wyspie pośrodku jeziora Ambit Sarovar - jeziora boskiego nektaru, zwanego również Jeziorem Nieśmiertelności. Budowniczy nakazał zbudowanie jej na niskim poziomie, tak aby nawet najbardziej pokorni mogli schodzić do niej w dół. Każde z czterech wejść, umieszczonych w czworokątnym budynku symbolizuje otwartość dla osób ze wszystkich klas społecznych, niezależnie od  pochodzenia kastowego.

     Miejsce położenia świątyni jest narażone na ciągle toczące się walki. Była ona wiele razy zniszczona, np w latach: 1757, 1761, 1762, a ostatnio 6 czerwca 1984 roku.

     Czy ona rzeczywiście zgodnie ze swoją nazwą jest zbudowana ze złota? Otóż materiałem budowlanym jest głównie marmur, również miedź. Pozłacana jest za to kopuła, która sprawia, że błyszczy się w słońcu, a wieczorem odbija światło, które dodatkowo załamuje się w wodach jeziora.

     Poniżej zamieszczamy zdjęcia świątyni, tak ważnej dla 24 milionów wyznawców sikhizmu.

Z.W.