Twoje źródło informacji o ciekawych atrakcjach i wygodnych noclegach w Polsce.
Tapir górski nazywany jest również tapirem kordyleryjskim, wełnistym, czarnym, tapirem ze wzgórz, lub po prostu wielką bestią. A wielki nie jest. Ze wszystkich gatunków tapirowatych jest najmniejszy, a samce są mniejsze niż samiczki. Ich wysokość to 0,75 - 1,0 metra, a długość ok. 1,8 metra. Waga natomiast to od 150 do 225 kilogramów.
Jego ojczyzną są mgliste lasy andyjskie na terenie Kolumbii i Ekwadoru. Najlepsze warunki do życia znajduje na wysokości 1.950 - 4.400 m n.p.m. Tapiry to samotniki. Przesypiają większość dnia, a o zachodzie słońca wyruszają na poszukiwanie pokarmu. Nieraz stają na dolnych łapach, aby pyszczkiem dosięgnąć położoną wyżej gałązkę. Tapiry porozumiewają się między sobą za pomocą wysokotonowych gwizdów.
Gdybyśmy kiedyś byli w andyjskim, mglistym lesie na terenie Ekwadoru i usłyszeli wysokotonowy gwizd, znaczy to, że prawdopodobnie gdzieś obok znajduje się tapir górski. Jak byśmy go poznali? Może po tym, że zwierzęta te mają 4 palce na przednich raciczkach, a 3 na tylnych. A gdybyśmy nie zdążyli policzyć? Tapiry górskie mają wełnistą sierść w kolorze szaro-czarnym, lub brązowym, tylko dolną wargę mają białą. Mają długi i giętki nos, a z drugiej strony krótki i gruby ogonek.
Są gatunkiem zagrożonym, a na wolności żyje prawdopodobnie tylko ok. 2.500 osobników.
Z.W.