Spitsbergen

      Moim marzeniem od wielu lat jest odwiedzić Spitsbergen, ale cóż, nie wszystkie marzenia się spełniają. 

     Spitsbergen jest największą wyspą norweską, wchodzącą w skład archipelagu Svalbard i najdalej na północ położoną, na której znajdują się osiedla ludzkie. Od bieguna północnego dzieli ją zaledwie 1.100 km (od Norwegii 800 km). Svalbard znany był już prawdopodobnie Wikingom, jednak odkrył go oficjalnie w 1596 roku holenderski odkrywca Willem Barents. Przez dłuższy czas Spitsbergen był bazą dla wielorybników i myśliwych, a także dla polarników, którzy stąd próbowali osiągnąć biegun północny.

     Na początku XX wieku odkryto tu duże pokłady węgla kamiennego, który jest wydobywany głównie przez Rosjan, ale również Norwegów. W myśl Traktatu Spitsbergeńskiego od 1920 roku Svalbard należy do Norwegii, a państwa - sygnatariusze (wśród których jest Polska) mają prawo do eksploatacji znajdujących się tu kopalin. Z tego prawa korzysta tylko Norwegia i Rosja. Polska ograniczyła się do założenia stacji badawczych (których jest 5).

     Obywatele polscy mogą osiedlać się, kupować domy, pracować i przebywać dowolną ilość czasu. Na Spitsbergenie podatki są bardzo niskie, można powiedzieć nawet, że symboliczne i wszystkie przeznaczane są na potrzeby miejscowej ludności. Pomimo, że cały archipelag jest strefą zdemilitaryzowaną każdy posiada w domu broń, ponieważ nie wolno bez broni oddalać się od osiedli ze względu na obecność niedźwiedzi. Noc polarna następuje tu 26 października i trwa do 15 lutego. Za to dzień nieprzerwanie trwa od 20 kwietnia do 26 sierpnia. W nocy często występują zjawiska zorzy polarnej.

     Kilka zdjęć poniżej pokazują piękno wyspy i może zachęcą do jej odwiedzenia (a może nawet do osiedlenia się na niej).

Z.W.