Siberian husky

     Początki rasy siberian husky wywodzą się z rejonu Kołymy w północnej części Syberii. Hodowane były głównie przez zamieszkających tam Czukczów. Polując musieli oni pokonywać duże odległości. Do transportu wykorzystywano psy. Zaprzęgi liczące 20 psów potrafiły w ciągu 6 godzin pokonywać odległość 120 kilometrów, ciągnąc ładunek 600 kilogramów. Psy kiedyś wykorzystywane były tylko do pracy. Kiedy w miesiącach letnich następowało ocieplenie, śnieg topniał, psy pozostawiano samym sobie. Musiały, aby przetrwać same zdobywać pożywienie. Potrafiły polować, łapać ryby, ale też żywiły się padliną i zjadały resztki fok, ryb, czy wielorybów, pozostawione przez ludzi . Przetrwać mogły tylko najsilniejsze jednostki.

     Do Kanady trafiły dopiero na początku XX wieku. W roku 1909 zaprzęg złożony z syberian husky wziął udział w renomowanym wyścigu "All Alaska Sweepstake" na dystansie 650 km. Przed wyścigiem nie dawano wiary, że te psy, mniejsze od miejscowych nawiążą z nimi wyrównaną walkę. Jakież było zdziwienie na mecie, kiedy zaprzęg husky, nazywanych "syberyjskimi szczurami" zajął 3 miejsce. W roku 1910 pobiły rekord trasy, a wyścig wygrywały jeszcze w latach: 1915, 1916 i 1917.

     Prawdziwymi bohaterami husky zostały jednak w wyścigu o życie. W 1925 roku, kiedy w małej alaskańskiej miejscowości, Nome wybuchła epidemia dyfterytu, trzeba było dostarczyć jak najszybciej odpowiednią szczepionkę. Z powodu trudnych warunków atmosferycznych nie można było dotrzeć do tej miejscowości inaczej, jak psim zaprzęgiem. W rekordowym czasie psy dotarły z Anchorage do Nome, ratując życie wielu mieszkańcom. Pomnik jednego z huskich - psa przewodnika, Balto stoi na tę pamiątkę w Nowym Jorku.

     Husky to specyficzne psy. Nie nadają się do stróżowania czy obrony. Są indywidualistami. Bywa, że puszczony luzem husky potrafi uciec w nieznanym kierunku, nie zważając na nasze polecenia. Ze względu na swój instynkt łowiecki może zechcieć zapolować na naszego kota, kanarka, czy innego tam gryzonia. Jest psem przyjacielskim i chętnym do zabaw. Trzeba liczyć się z tym, że husky uwielbia ruch. Najlepiej dać mu się wybiegać jadąc obok na rowerze. Nie wybiegany staje się osowiały i leniwy.

     Siberian husky posiadają różne umaszczenie. Od całych białych aż do całych czarnych, poprzez łaciate w różnych kolorach.

• czekoladowo-białe, brązowo-białe - bardzo ciemna rudość, wręcz typowy brąz najczęściej z wątrobianym nosem.
• rudo-białe, czerwono-białe - o klasycznym miedzianym odcieniu, wyraźnym kontraście z bielą
• kremowe, beżowe, piaskowe, bursztynowe - wariant pomiędzy klasyczną bielą a zdecydowaną rudością
• szaro-białe, wilczaste - typowy szary kolor, z czarnymi końcówkami włosów
• srebrno-białe - zdecydowanie jaśniejsze, zawsze z białym podszerstkiem
• czarno-srebrne, czarno-szaro-białe - grzbiet czarny a boki są jaśniejsze
• czarno-biały - zdecydowana czerń, bez szarych znaczeń, wyraźnie zaznaczony kontrast
• pinto, piebald - łaciate jak krówki lub dalmatyńczyki, łaty we wszystkich możliwych barwach
• biały - po prostu, z nosem czarnym lub wątrobianym

      Potrafią mieć też niebieskie oczy, albo w innych intensywnych kolorach. Często zdarza się, że każde oko jest w innym kolorze, ale również mogą mieć oczy wielokolorowe.

      Poniżej zamieszczamy zdjęcia tych pięknych psów, które do Polski trafiły z Syberii, poprzez Kanadę i Alaskę  i hodowane są u nas nie po to, aby ciągnęły zaprzęgi, ale jako psy do towarzystwa - przyjaciół domu.

Z.W.