Noc Kupały, święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości

    W najkrótszą noc z 21 na 22 czerwca, w letnie przesilenie, raz w roku obchodzimy Noc Kupały, święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości. Noc Kupały wywodzi się ze zwyczajów słowiańskich, ale również ludów bałtyckich, celtyckich i germańskich. 

     W czasie obchodów obrzędy mają doprowadzić do urodzaju i szczęścia dla wszystkich w nich uczestniczących. Rozpalane są ognie, w których palone są zioła, a skakanie przez ogień ma zapewnić płodność, oraz oczyszczenie i chronić przed złymi mocami i chorobami.

     W Noc Kupały dziewczęta puszczają z nurtem rzeki wianki z zapalonymi świecami. Kiedy z wody wyłowi taki wianek kawaler, oznacza to rychłe zamążpójście. Nie daj Boże, kiedy wianek utonie, lub utknie gdzieś w trzcinach. Panna taka niech się nie spodziewa poważnego zainteresowania żadnego kawalera i niechybnie pozostanie w stanie bezżennym.

     A słyszeliście zapewne też o kwiecie paproci? Wielkie szczęście ma ta osoba, która taki kwiat znajdzie. Prędzej jednak można wygrać milion w totolotka. Taki kwiat rośnie w ciemnym borze, a kwitnie tylko przez mgnienie oka. Nawet gdy po ciemku wypatrzymy taki kwiat, to nie zdążymy go zerwać, bo przez ten czas już zdąży przekwitnąć.

  W Noc Kupały, często młode panny, również młodzi kawalerowie (ale oczywiście panny częściej) kąpią się w rzece lub jeziorze, bardzo często nago, ale również w ubraniach, a potem tańczą przy ogniskach do białego rana. Czar tej wyjątkowej nocy sprawia, że uciechy nie mają końca, a i odpuszczenie grzechów wszelakich tej nocy obowiązuje.

     Bawmy się więc, a przedtem pooglądajmy piękne zdjęcia z różnych obrzędów tej upojnej nocy.

Z.W.