Kanał Panamski

      Wybudowanie Kanału Panamskiego było bardzo dużą inwestycją. Rozpoczął ją budowniczy Kanału Sueskiego Ferdinand Marie de Lesseps w 1879 roku. Niestety w roku 1889 przedsiębiorstwo prowadzące budowę zbankrutowało. Prace kończyli Amerykanie, którzy najpierw wydzierżawili teren od nowo powstałego państwa - Panamy (zwany później Strefą Kanałową), a budowę Kanału ukończyli w 1914 roku.

     Spod jurysdykcji amerykańskiej strefa kanału wyswobodziła się dopiero na podstawie traktatu z 1977 roku, a przekazanie terenu Panamie nastąpiło w roku 1999. Obecnie trwają prace nad rozbudową i usprawnieniem kanału.

     Długość trasy ma ponad 81 kilometrów, z czego 16,4 km przypada na płytkie wody przybrzeżne Zatok: Panamskiej  i Colón. Płynąc od strony Morza Karaibskiego pokonuje się 11,3 km na poziomie zwierciadła wód morskich, aż do systemu trzech Śluz Gatuńskich, które podnoszą statki na poziom 25,9 m n.p.m. – poziom sztucznego jeziora Gatún. Po opuszczeniu jeziora płyną 11-kilometrowym wykopem w skałach, a po przebyciu następnych 13 km docierają do kolejnego systemu śluz. Pokonawszy dalsze 13 km statki wchodzą do portów Panama i Balboa.

      Maksymalne wymiary statków przepływających przez Kanał Panamski wynoszą: 294,1 m długości, 32,3 m szerokości, 12 metrów zanurzenia i 57,9 m od linii wodnej do najwyżej położonego punktu statku.

     Oddany będzie wkrótce zmodernizowany kanał, który te parametry poszerzy.

Z.W.