Berserkerzy

     Bersërkr, czyli po polsku znaczy berserker pochodzi z języka staronordyckiego i oznacza "skóra niedźwiedzia". Tak nazywano Wikingów, którzy podczas walki ogarnięci byli szałem walki, nie znali strachu. Przeciwnie - walka dodawała im sił a śmierć była im niestraszna. Żeby dodać sobie jeszcze animuszu walczyli bez zbroi, dodatkowo samookaleczali się, a zbroczeni krwią swoją i przeciwników siali panikę. Nosili skóry zwierzęce, głównie niedźwiedzia lub wilka. Utożsamiali się przez to z opiekunami zwierzęcymi i sugerowali, że posiadają zwierzęcą siłę, pozwalającą na pokonanie każdego przeciwnika.

     Wściekłość powodowała, że czuli się bezkarni i nie odpowiadali za własne czyny. Wygrywali potyczki i wojny, lecz uciążliwi byli również podczas pokoju. Nie mogąc wytrzymać bez walki łupili i grabili, przez co stawali się wyrzutkami społecznymi. Wtedy znów następowała wojna, gdzie mogli się wyszaleć.

Z.W.